“Dusza kości” to rodzaj poetyckiego reportażu. Szpitalne rozmowy zostały zapisane jak wiersze. Okazuje się, że jest w nich poezja, ale też świadectwo pewnego stanu ducha nie tylko szpitalnej społeczności. Integralną częscią utworu są wykonane ze zdjęć rentgenowskich grafiki, przenoszące odbiorce w jeszcze inny – egzystencjalny… Czytaj więcej »Dusza kości
Poranek Walpurgii czyli Drzewa wracają do lasu Mam niezwykłe szczęście – część prac malarskiego – poetyckiego cyklu, opartego o moje dziecięce rozmowy z drzewami – została zaprezentowana w najlepszych dla nich warunkach – czyli w lesie. A to dzięki współpracy z teatrem Węgajty i zorganizowanemu… Czytaj więcej »Rozmowa z Drzewem – kolejne odsłony
To, co się dzieje obecnie w otaczającej nas rzeczywistości społecznej możnarozpatrywać w kategoriach transu hipnotycznego. Mamy więc takie zjawiska jakzawężenie świadomości, halucynacja pozytywna (widzenie tego, czego nie ma) inegatywna (niewidzenie tego co jest), regresja w czasie, amnezja i hipermnezja.Stąd zastosowana w spektaklu metafora snu. Widzowie… Czytaj więcej »Królewna śni bal u księcia
Pamiętam moje dziecięce przyjaźnie z drzewami. Wsłuchiwanie się w ich przekaz, odczytywanie treści zapisanych w języku słoi i sęków. Dzięki obrazom i wierszom odnawiam z klonami, brzozami i wierzbami starą zażyłość. Tak powstał projekt „Rozmowa z drzewem” . Dwunastego czerwca znałazł on swoje zwieńcznie. Miałam… Czytaj więcej »Rozmowa z drzewem
W hoteliku nie ziemskim, nie bieskim,
gdzie jawa jawi się snem,
Obudźmy się!
Otwórzmy oczy,
Odpędźmy sen co umysł mroczy.
Dzień był, lecz czernią cię mroczył.
Obudził cię pożar nocy.
Pragnęłaś ugasić go łzą,
Lecz to właśnie płonął twój dom.
(…)
Tronować z krzyża by się chciało
Lecz w poprzek drogi stało ciało.
O Boże drogi, co za pech.
Wszak ciało to jest wielki grzech!
(…)
Pewna kobieta urodziła dziewczynkę. Nie została jednak jej matką, tylko córką.
Był sobie człowiek, który nigdy nie leżał. Bo gdyby leżał, to by leżał albo na lewym, albo na prawym boku.